Στην περίοδο 2009-2014 η Ελλάδα υπέστη:

1. Eντυπωσιακή μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, αύξηση της ανεργίας, διόγκωση του δημοσίου χρέους. Η ζημία που έγινε από τη χρηματοπιστωτική κρίση και την πολιτική που εφαρμόστηκε είναι μεγάλη. Η πολιτική της εντατικής και επεκτατικής λιτότητας έχει βυθίσει την οικονομία σε ύφεση χωρίς τέλος. Ακόμα και αν η ανάπτυξη επιστρέψει στα προ της κρίσης επίπεδα δεν μπορεί να επανορθώσει τη ζημία που έγινε.
2. Ανυπολόγιστη είναι η βλάβη της Ελληνικής κοινωνίας. H κατανομή του βάρους της κρίσης υπήρξε άδικη. Ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, φτωχοί, μη προνομιού­χοι επωμίστηκαν το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής. Το εισόδημά τους εξαφανίζεται (αν χάσουν τη δουλειά τους) ή συρρικνώνεται δραματικά (με τη μείωση των μισθών), οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας υποβαθμίζονται εξαιτίας των μεγάλων περικοπών και η ζωή των πολιτών αλλάζει προς το χειρότερο. Οι μονογονεϊκές και οι πολύτεκνες οικογένειες, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι αισθάνονται περισσότερο τις δυσμενείς επιπτώσεις της κρίσης και της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
3. Οι εξελίξεις για τον ελληνικό πληθυσμό ήταν δυσμενείς μέχρι σήμερα και προβλέπεται να είναι δραματικές στο μέλλον. Οι γεννήσεις μειώ­νονται, η γήρανση του πληθυσμού αυξάνεται με ταχύ ρυθμό και η αποδημία νέων Ελλήνων με προσόντα είναι για την Ελλάδα πραγματική «γενεοκτονία».

Η μελέτη χωρίς να παραλείπει τις θετικές επιπτώσεις της κρίσης που προέρ­χονται κυρίως από την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, αποδεικνύει ότι η οικονομική, κοινωνική, πολιτική και δημογραφική κρίση καταλήγουν στην ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.